Hippo's... check...!

Hallo allemaal!

Hier een berichtje uit Kisumu!

Op zaterdag zijn we door gereisd naar Nakuru, een rit van 1,5 uur met de matatu. In Nakuru hadden we niets gepland en we wilde er ook maar een nachtje blijven. Gewoon om de reis naar Kisumu even op te delen. We hadden netjes een kaartje gekocht bij het loket, en moesten even tien minuten wachten want dan zou de matatu komen. Na een kwartier wachten werden we ineens geroepen en kwamen er twee jongens onze backpacks tillen en zij liepen voor ons uit. Prima, dat scheelt ons weer sjouwen. Na een stukje lopen werden de weggetjes steeds smaller en rustiger. Tim en ik dachten waar gaat dit heen? En ik vreesde even voor het ergste, tot ik tussendoor een andere busplaats zag. Gelukkig ze zouden niet ineens weg rennen met onze tassen. Daar weer een half uurtje gewacht en daar was hij dan! De matatu werd niet vol gepropt, maar gewoon op iedere stoel een persoon. Onze backpacks konden achterin, en wij gingen dan ook achterin zitten om ze in de gaten te kunnen houden. Er zat een vrouwtje tussen ons in, erg aardig, maar bij elke kudde zebra’s kregen Tim en ik een beuk zodat we ze niet konden missen. Zebra’s lopen daar gewoon langs de weg en het waren heel wat kuddes. Haha maar wel aardig! Na 1,5 uur waren we in Nakuru!

Nakuru is de vierde grootste stad van Kenia; één natuurlijk Nairobi, twee Mombassa, drie Kisumu en vier Nakuru. Toen we uitstapte was het natuurlijk weer een en al chaos, zoals in elke stad. We hadden gehoord en gelezen over het ‘care guest house’. Dus opzoek naar het guesthouse, na een aantal keer vragen kwamen we steeds dichterbij en bij de laatste keer vragen stonden we er praktisch onder. Trap op, even wachten op onze kamer en spullen neer gegooid. Een kamertje met twee bedden een raam met uitzicht op de stad en een douche en wc. Wanneer je je handen waste, werden ook meteen je voetjes mee genomen want de afvoer kwam gewoon uit op het vloertje. Ja waarom een extra afvoer aanleggen als het ook zo kan, haha. We keken uit op een heel groot en mooi gebouw en de vrouw van het guesthouse zei dat ze een zwembad hadden. Dat wilden we wel eens even testen! Zwem spullen gepakt en erheen gelopen. Bij de bewaker gezegd dat we even wat wilde drinken omdat ons dat was aangeraden. We mochten verder, bij de receptie precies weer het zelfde gezegd. Er stonden super mooie auto’s op de parkeerplaats en het personeel liep netjes in pak. Het bleek een sports club for members only te zijn. Haha naja we waren toch al binnen. We hadden ons laptoppie mee, want ja je weet nooit of er misschien wel Wifi is. We werden naar boven gestuurd want daar konden we de laptop opladen. Met uitzicht over een groot groen grasveld, geen idee of het ook ergens voor gebruikt wordt. Een aantal echte zakenmensen, strak in het pak, zaten te vergaderen naast ons. Daar zaten we dan in ons korte broekkie en laptop. We durfden niet meer te vragen naar het zwembad, omdat (volgens ons) de manager er al bij kwam om drankjes te regelen en een goeie plek voor stroom. Helaas geen Wifi, maar ja je kan niet alles hebben. De drankjes waren super goedkoop, totaal ongeveer 4 euro voor twee bier (0,5L) en twee Fanta. Daarna nog even heerlijk door Nakuru gelopen, een aantal mandarijnenboeren leren kennen. Het was erg gezellig midden op straat onder het genot van een mandarijntje. Die zijn hier trouwens groen/geel maar erg lekker! Nakuru is een erg leuke stad, het is eigenlijk een grote markt! Overal waar je komt wordt fruit, kleding, souvenirs en schoenen verkocht. Dat maakt het erg gezellig op straat en je hebt zo een praatje met iedereen.

’s Avonds heerlijk.. gegeten in het restaurantje naast ons hotel. Een soort sportcafé, met natuurlijk een voetbalwedstrijd met twee Engelse teams op tv. Kenianen zijn gek van voetbal, overal wordt het op de voet gevolgd. Vooral de Engelse clubs zijn erg in trek. Zelfs in de supermarkten hangen soms tv’s om de wedstrijd te kunnen volgen. Maar we hadden patatjes, van die heerljk slappe vettige sliertjes, en Tim met kip en ik met vis. Tilapia vis, vers uit het lake Nakuru met kop en staart en graatjes en al! Heerlijk weer met m’n handen gegeten, zoals ze de kip hier ook allemaal eten. Maar hij was best lekker.

De volgende ochtend met de easy coach bus op naar Kisumu. Onze derde stad van deze reis. Om 9 uur zou de bus vertrekken. Dit werd natuurlijk weer wat later, maar het viel erg mee. Mooie luxe bus, goeie stoelen, prima. We hadden gelezen dat het 3,5 uur zou duren, goed te doen dus. Na een tijdje rijden werden de wegen steeds slechter en waren er ook veel wegwerkzaamheden. Daardoor konden we niet over de weg (de meeste stukken mooi glad asfalt) maar gingen we over het paadje (wat ondertussen wel een weg was geworden) naast de weg. De berm dus eigenlijk. De bus chauffeur had de gang er goed in, wat ik zelf niet zo erg vond, want hobbelen doet het toch wel. En of je nou langzaam rijd en iets minder hobbelt en er lang over doet of snel rijd, het wat erger hobbelt maar dat je er ook eerder bent. De andere mensen dachten er niet zo over. Er kwam een boze man naar voren even verhaal halen bij de chauffeur, en zei dat we het recht hebben op een goede rit! Op zich wel waar maar de weg is gewoon slecht. Dus een goede rit zat er sowieso niet in. Maar de chauffeur luisterde, en ging wat langzamer. Na 3 uur rijden was er een pauze, wat ik al vreemd vond, want we moesten nog maar een half uur, toch? Helaas, omdat de wegen nu zo slecht zijn is het ruim 5 uur rijden. We moesten dus nog wel even een stukje. Dat viel even tegen maar gelukkig hadden we een mooie bus! Dat maakte een hoop goed. Na 5,5 uur rijden waren we toch echt in Kisumu. Onderweg waren er echt super mooie uitzichten en wat is het hier groen!! Heel andere omgeving dan Kitui, erg mooi! Tuktuk gepakt naar ons guesthouse, die hadden we al geboekt. Eerst de verkeerde ingelopen spullen al op bed gegooid, tot ik de verkeerde naam zag staan. Hmm is dit niet het Sooper Guest house? Ow, dan gaan we weer, bleek een deur verder te zijn.

De volgende dag was het tijd voor een boot tochtje! Om de nijlpaarden te spotten. Helaas ligt Lake Victoria aan de Kisumu kant vol met waterhyacinten. Maar dit was geen probleem, we konden gewoon varen. Na even gevaren te hebben kwam er ineens een mannetje's hippo boven. Super dichtbij en echt leuk om te zien. Daarna werd ons de namen van de bomen, vogels, vissen en planten verteld. Erg interessant allemaal. Daarna was het weer ‘Hippo time’, want we gingen recht op een groep van 10 hippo’s af. Erg gaaf! Je kon alleen de koppies zien maar erg leuk om ze te zien.

Die middag hebben we met twee meiden van Dare2go afgesproken. Eva en Annelien, de meiden waarmee we in Nairobi de bijzondere safari hadden mee gemaakt. Zij hebben even hun project laten zien en hun huisje. Leuk om te zien hoe zij terecht zijn gekomen! Daarna heerlijk gegeten met ze vieren, erg gezellig.

Dinsdag was het tijd om Kagamega forest te bezoeken, het laatste stukje regenwoud in Kenia. Eerst met de matatu naar Kagamega, een uur gewacht voordat hij eindelijk vertrok. En na 1,5 uur rijden waren we er, naja in Kagamega dan. Vanuit daar de pikipiki (bodaboda = motortaxi) gepakt. Na een half uur rijden zei de chauffeur, waar wil je heen, we zijn nu in het bos. Hmm we willen gewoon naar het park? Cafeur: 'Ow geen idee waar dat is'. Even ergens gevraagd, na een paar keer vragen dachten ze het toch wel te weten en we werden weer ergens heen gestuurd. Het werd steeds meer afgelegen, maar uiteindelijk kwam er toch echt een huisje met Kagamega Forest Reserve in beeld. Totaal niet toeristisch maar we waren er. Het bleek dat we bij het zuidelijke deel van het bos waren in plaats van het bekendere noordelijke deel. Maar het bos is het zelfde, alleen het noordelijke deel is van de Kenya Wildlife Service en betaal je ook dik om binnen te komen. En het zuidelijke deel is van de gemeenschap. Zij hebben cursussen gevolgd over het bos en weten dus ook elk plantje bij naam, werking als medicijn en hoe het gebruikt wordt door de lokale mensen. Erg leuk en interessant een aantal dingen geproefd en gevoeld. Ook hebben we aapjes, vlinders en veel bomen gezien.

We hadden een vrouwelijke gids, Nancy en ze vroeg ons van alles over ons gezin. Aangezien we overal vertellen dat we broer en zus zijn moesten we toch echt even improviseren. Maar dit ging ons goed af, we komen uit een gezin met 5 kinderen, een oudere broer en zus en een jonger broertje. Een vader die monteur is en een moeder die lerares is op een basis school. Ze vond het allemaal erg interessant en wij hadden er ook wel lol in. Ik vertel niet alleen dat Tim mijn broer is, maar ik ben ook nog eens verloofd. Ik zit dus helemaal veilig!

Na het forest was het tijd om Martina op te zoeken. Zij zat te wachten met haar spulletjes in een hotel. Erg leuk om haar weer te zien! Vanaf nu reizen we dus met ze drieën, en zondag sluit Kelly Dekker daar nog bij aan. Vanuit Kagamega met ze drieën weer terug naar Kisumu. Weer heerlijk gegeten, alle verhalen gedeeld. Naja nog lang niet alles natuurlijk maar wel al heel veel.

Het is nu woensdag, heerlijk een dagje met niets op de planning. Een beetje luieren en slapen. Straks naar het zwembad samen met Eva en Annelien, even heerlijk vakantie vieren! Wat hebben we het toch zwaar!

Morgen terug naar Nairobi en vanuit daar door naar Arusha, Tanzania!

Dit was het weer even, de zonnige groetjes van Kelly!