Koekjes van eigen deeg.

Hallo hallo!

Als eerste wil ik even zeggen dat ik het erg leuk vind dat zo veel mensen mijn verhaaltjes lezen! Echt heel leuk!Elke dag maak je eigenlijk best wel weer veel mee, veel te veel om allemaal te vertellen, maar ik ga me best doen zoveel mogelijk te vertellen van afgelopen weekend en week.

Donderdag waren we weer op huisbezoek, dit was minder heftig dan dinsdag, maar ook weer een verhaal apart. Dit was het huisbezoek van Mutua, een van de oudste jongens (14 jaar). Het was dit keer minder ver rijden, ongeveer een half uurtje. Het laatste stukje werd het weggetje weer steeds smaller en smaller. Toen we er waren was er dit keer wel iets duidelijker, er stonden drie gemetselde huisjes en hier woonde de vader en het broertje en zusje van Mutua. Op het eerste moment dacht ik heel even dat de vader niet helemaal 100% was, laat ik het zo zeggen. Hij praatje echt onverstaanbaar (en niet alleen omdat het Kikamba was) Het leek net of hij zo’n blokbeugel in zijn mond zat, en nog een slok water ofzo. Ja het was echt heel vreemd. Toen ik beter keek, zag ik wat het probleem was! Zijn gebit was er zo’n beetje aan het uitrotten, de maden kwamen er nog net niet uit zegmaar. Dan vind ik het ook niet zo gek dat je wat lastiger praat! Maargoed het hele gesprek was weer niet te volgen maar werd weer achteraf verteld. Deze man en vrouw waren gescheiden, alleen had deze man geen werk en kon zijn kinderen dus niet onderhouden. Maar zijn vrouw is ook nog eens bezig met het land wat hij bezit af te pakken van deze man. Het was dus duidelijk dat Mutua niet thuis kan wonen en naar school kan gaan. Later kwam er een neef bij, en bood aan om Mutua in huis te nemen wanneer hij naar school zou gaan. Hij heeft gewoon werk en een vrouw, dus een stabiele situatie. De zusters en de huismoeder stemde er mee in en dit was geregeld.

Toen we op de terug weg door het Town reden zagen we ineens twee jongens van het center langs flitsen! Dat is niet de bedoeling, en paar gingen er achteraan. Ze vertelde dat er ruzie was geweest en dat zij weg gerend zijn. Ze gingen mee het busje in en weer terug naar het center. Eenmaal daar werd ook gevraagd aan de andere jongens wat er was gebeurd. Er was dus ruzie geweest met een van de jongens die al eerder problemen had veroorzaakt, en die twee jongens die waren weg gelopen. De twee jongens waren ooit zelf bij het center gekomen, letterlijk aangeklopt en gevraagd of ze mochten blijven, die andere (George) die was gevraagd om te komen. Wat blijkt nu, wanneer je zelf ben komen aanwandelen heb je ook minder te flikken voor je er uit wordt gezet. De twee jongens hadden hun kans vergooit en werden van het centrum gestuurd. Deze jongens zijn dus weer de straat op. Het wordt dus erg rustig op het project, omdat Catherine van het huisbezoek dinsdag, bij haar familie is gebleven voor 2 weken.

Vrijdag gingen we naar de watervallen van Thika, dit zijn de 14 falls. We gingen er heen met zuster Anne, Maria en Alex de driver. Het was ongeveer 1,5 uur rijden. Het was erg mooi! Het water viel daar zo’n 10 meter naar beneden, en het waren allemaal kleine watervalletjes naast elkaar. Al snel werden we gevraagd of we met een bootje naar de overkant wilde, want daar scheen het nog mooier te zijn. We zouden alleen heen met het bootje hoeven (vond ik al vreemd maja prima!). Sister Anne en Maria gingen niet mee vanwege watervrees. Alex natuurlijk wel, haha. In het midden (wel onderaan) de water val was een groen eilandje met geiten, best apart gezicht. We moesten klimmen over de rotsen en over krakkemikkige bruggetjes, maar we waren aan de overkant, toen omhoog en stonden we boven aan de waterval. De twee gidsen (wat ik toen ook wel wat vreemd vond) hadden het toen in eens over dat we eerst nog wat foto’s konden maken, voor het ‘adventure’ kon beginnen. Wat bleek nou, we zouden even de rivier oversteken door dwars door het water te gaan (dus bovenaan de waterval) hand in hand over de glibberige stenen. Schoenen uit, broek omhoog (natuurlijk lang niet hoog genoeg) en daar gingen we. Eerst een gids, die de plekjes zocht waar we wel konden staan, toen ik (lady’s first) toen weer een gids (ik stond dus veilig tussen twee jongens die dit een paar keer per dag deden) toen Tim en achteraan Alex. Allemaal hand in hand, voorzichtig zodat we niet allemaal zeiknat zouden worden. Ongeveer na drie kwartier en een aantal bijna valpartijen waren we dan toch (zo goed als) droog de overkant gehaald! Haha het was erg leuk om het een keer zo te doen. Sister Anne vond het erg leuk om te zien hoe wij aan het kloten waren om naar de overkant te komen en was blij dat ze niet is mee gegaan.

Zaterdag hebben we weer heerlijk weinig gedaan. Om een uur of drie werden we opgehaald door Aimee, zodat we haar huisje ook even konden zien. Zij zitten met vijf andere studenten in een huisje, en er is nog een huisje met Nederlandse studenten. We besloten die avond naar Bavaria te gaan, dit is een restaurant dat beheerd word door een Duitser en we hadden gehoord dat je daar heerlijk (normaal) europees eten kan krijgen. Dat moeten we natuurlijk even uitproberen. Om 6 uur werden we er heengebracht. Ze hadden er zelfs cocktails! Die natuurlijk even uitgeprobeerd, en ze smaakte erg lekker. We hadden allemaal eten besteld en na een half uur kwam de serveerster terug (owja we zaten als enigste in het restaurant) om te vertellen dat 3 van de 4 gerechten die we hadden gekozen niet aanwezig waren. Ook de 3e keus van mij hadden ze niet, kortom er was vrij weinig in huis! Maar uiteindelijk gekozen voor een halve kip, wat eerst een kwartje was, maar later toch de helft. Ik moet zeggen hij was erg lekker! We aten met ze vieren, Aimee, Vincent (verblijft in het huisje bij Aimee) en Tim en ik. Erg gezellig! Na het eten nog even een biertje gedaan bij Aimee thuis. Ze hebben hier Tusker bier, een flesje is een halve liter dus de moeite, maar erg lekker! En het stukje van de auto tot de deur, zo’n 5 á 10 meter en we waren drijf nat! Er was namelijk een stortbui. Het regenseizoen is officieel begonnen! Vooral ’s avonds en ’s nachts stortbuien. Het is hierdoor ook wat frisser en bewolkter, maar nog steeds warmen dan in Nederland! De wegen worden er niet veel beter op door de regen, tijdens de buien zijn de wegen hier gewoon riviertjes, waardoor er veel van de weg wordt weg gesleten.

Zondag weer heerlijk uitgeslapen en we hebben onze eigen koekjes gebakken! We hebben hier een oven, een kookplaat met daaronder een oven. Het recept hadden uit een kinderspelletjesboekje wat op het project lag. We hadden alleen geen weegschaal dus het was een beetje gokken, maar ze zijn erg lekker geworden! Naast de beste pannenkoekenbakkers in Kenia zijn we dan ook de beste koekenbakers! Haha. ’s Avonds twee films gekeken MET popcorn! Wat hebben we het toch goed voor elkaar hier.

Vandaag weer op het project, de huismoeders zijn omgewisseld en nu is Mama Agnes er. Ook een heel aardig vrouwtje! We zijn weer naar het sportveld geweest en na het eten werden de ballonnen van Lisa uitgedeeld. De kinderen waren erg blij en hebben er echt van genoten. Zelfs Sister Maria genoot er erg van!

We hebben net weer heerlijk gegeten bij het pasteraal center. Maar we waren dit keer niet alleen! Er was ook een zakenman die even gezellig bij ons kwam zitten. Hij is woont in Nairobi en is bezig met een aantal zaken voor de Diocis van Kitui. Een erg wereldwijze Keniaan (zulke heb ik nog maar weinig gezien). We hebben lekker gekletst en hij vroeg veel over Nederland en hoe we het vinden in Kenia. Toen we terug liepen naar huisje zagen we ineens mega veel torretjes voor/onder de deur zitten! Ahh neeeee, dachten wij. Eerst de hele lading torren voor de deur weggehaald. Het was altijd prijs! Zo van 34 torren in 1 klap! Erg fijn, eenmaal binnen zaten er ook zo’n 50 torretjes. Daar gingen we weer, met de slippers in de hand al meppende door de kamer. Volgens mij een erg leuk gezicht. Nu zitten er naast geplette vliegjes ook geplette torretjes op de muur. Weer even wat afwisseling. Het lijkt wel of we elke week een nieuwe plaag krijgen, zeven waren het er toch? Haha ben benieuwd wat het volgende gaat worden. Af en toe komt er nog een tevoorschijn, maar die heeft geen schijn van kans!

Dit was het weer voor even! En tot schrijfs!
Groetjes Kelly